2. Fundraising for MS Research 2019
  3. Onder de modder voor MS

Onder de modder voor MS

Wij gaan onder de modder voor MS!

Mudmasters!!!

from €10,000 (4%)

Met ons team zamelen wij geld in voor MS research, voor onderzoeken naar de oorzaak en genezing van MS. Dit doen wij door het 16KM af te leggen op de Mudmasters 2025 in Haarlemmermeer. Omdat we zoveel mogelijk geld willen inzamelen hebben we jullie hulp nodig, draag jij ook je steentje bij!?

View all
€20 25-10-2024 | 21:12
€10 03-09-2024 | 22:37 Alvast een kleine bijdrage voor jullie sportieve voorbereidingen om zoveel mogelijk geld binnen te halen voor onderzoek naar deze vreselijke ziekte
€25 27-08-2024 | 08:30
€25 25-08-2024 | 08:35
€10 24-08-2024 | 09:46
View all

Dinsdag op woensdag nacht

 23-10-2024 | 17:27 Sinds mijn vader zijn val in 2022 heeft hij een alarmknop waar hij op kan drukken wanneer hij valt en hulp nodig heeft. Dit was omdat hij toen gevallen was en zijn telefoon te ver weg lag om te bellen, hij heeft toen zo hard lopen schreeuwen totdat er een buurvrouw kwam. Om dit te voorkomen heeft mijn vader een alarmknop waarom hij kan drukken als hij dringend hulp nodig heeft.  Dinsdag op Dinsdag op woensdag nacht, werd ik gebeld door de alarmcentrale van mijn vader. Om 0230 precies werd ik wakker gebeld en nam ik slaperig op. Aan de telefoon een mevrouw die mij vertelde dat mijn vader gevallen was en dat hij hulp nodig had om weer overeind te komen. De mevrouw melde aan mij dat hij alleen gevallen was en er geen letsel was. Om half 3 in de nacht ben ik samen met mijn partner naar zijn huis gegaan waar we ons rot schrokken door de ambulance die voor de deur stond. Gelijk onstond er bij mij paniek, paniek om een herhaling van 2 jaar geleden. Samen renden we naar binnen waar de ambulance broeders hem hadden geholpen om rechtop op de grond te zitten. Opnieuw hoorde ik mijn vader schreeuwen om de pijn die hij ervaarde. Dezelfde soort pijnscheeuw die hij 2 jaar geleden ook had. Nu leek er niks gebroken, maar hij kon niet staan.  Samen met de ambulance broeder heb ik heb op zijn trippel stoel gekregen en vanuit daar de verdere stappen ondernomen om hem in bed te krijgen. Doordat er geen zichtbaar letsel was en er niks gebroken leek te zijn konden de ambulance broeders niks. Ik mocht hem diclofenac geven en we moesten maar kijken hoe het de rest van de nacht ging. Mijn partner heb ik naar huis gebracht om verder te slapen en ikzelf ben terug gegaan om voor mijn vader te zorgen. De rest van de nacht ben ik wakker geweest en heb ik hem om het half uur verplaatst van positie in bed omdat hij zoveel pijn had dat het niet ging. Om half 9 hing ik gelijk met de huisarts aan de telefoon, want dit kon natuurlijk zo niet verder. Iemand thuis houden die zo extreem veel pijn heeft en niet kan staan of lopen is niet te doen. De huisats kon pas in de middag om half 3 komen. Eindstand hij zou regelen dat mijn vader naar een revalidatie plekje kon, hoewel ik hier wel om moest vechten, want het liefst had hij me vader gewoon thuis gelaten. Einde van de middag kwam het telefoontje, de dag erna kon mijn vader naar een plekje toe. Net voor sluitingstijd heb ik bij de thuiszorg winkel nog een aantal hulpmiddelen gehaald om het voor 1 nacht dragelijk te maken.  De weken erna zijn als een rollercoaster voorbij gegaan, met veel ups en downs. De huisarts had hem geindiceert als laagcomplex en daardoor kon het eerstlijnsverblijf niks voor hem betekenen behalve de adl zorg. Toen ik dit hoorde heb ik de huisarts gebeld aar die verwees mij door naar de arts binnen het eerstelijnsverblijf die weer de vinger wees naar de huisarts. Een paar weken later is mijn vader verplaatst, dit heeft een andere huisarts geregeld, nu als hoogcomplex en naar een locatie waar hij kon gaan revalideren.  Dit is de plek waar die nu zit. De plek waar die nu weer 'leert' lopen en leert vertrouwen op zijn lichaam. Ze zijn er nu ook 99% zeker van de een van de pezen in zijn knie gescheurd is, iets wat nog een erg lang traject voor de boech heeft om van te herstellen.  Als we samen terug kijken op de afgelopen periode hebben we ook het idee dat er een zogehete schub gaande is geweest. Ondanks dat hij per half jaar een kuur hiervoor krijgt in het ziekenhuis. De MRI van volgende week moet ons hier meer duidelijkheid in geven.  Met dit verhaal wil ik geen medelijden vragen of creëren maar begrip. Het leven van iemand met MS maar ook de naasten staat nooit stil, het lijkt wel alsof er altijd 1 stap vooruit wordt gedaan en dan 2 of zelfs 3 stappen terug. Iets waar je continu over na denkt en iets waar je steeds rekening mee moet houden.    En dit is natuurlijk ook waarvoor ik de actie heb gestart. Waarvoor ik mij inzet met deze groep om geld in te zamelen voor MS. En mocht je nou niet op onze actie willen stemmen, kijk dat gerust rond naar alle andere mooie acties op deze site. Voornamelijk met 1 gezamelijk doel, de genezing van MS.     
Read more